Julia Schoch over autonomie en persoonlijkheid en het geheim van de liefde in een interview door Yannick Dangre n.a.v. haar roman Het liefdespaar van de eeuw.
Geven mensen volgens u vandaag te snel op in de liefde?
“Je klinkt snel als een oude zeur als je dat zegt, maar ik vind van wel. Er zijn zoveel dimensies van de liefde die zich pas na jaren openbaren. Sterker nog, als je er te snel de brui aan geeft, zul je het geheim van de liefde nooit ontdekken. Maar goed, dat is mijn mening, mensen mogen het met me oneens zijn. (glimlacht)
Het heeft er vooral mee te maken dat we onze autonomie niet willen opgeven. Vandaag moet je als mens toch vooral jezelf en dus allerlei persoonlijke ambities verwezenlijken, waardoor het haast verboden is om je onderweg te verliezen in de liefde. We bekijken de ander steeds vaker als een middel om onze eigen doelen te realiseren, in plaats van als een doel op zich. De ander moet ons vooral aanvullen en niet te veel invullen, terwijl het juist inherent aan de liefde is dat de ander je zal veranderen. Maar daar zijn we bang voor.”
Waarom?
“Omdat we het even idiote als naïeve idee koesteren dat we een soort vaststaande persoonlijkheid hebben. Dat is kortzichtig, want een mens verandert bijna elke dag, hoe miniem ook.
Ergens beseffen we dat wel, maar we houden onszelf graag voor dat het onze eigen keuze is om te veranderen. Het tegendeel is waar: bijna alle verandering komt door anderen. Je staat immers elke dag in relatie tot je medemensen, en die relaties transformeren voortdurend, waardoor jij automatisch ook verandert. Dat is trouwens een goede zaak. Als we als mens niet zo vloeibaar en flexibel waren, zou onze soort allang uitgestorven zijn. Verandering en verbinding zijn onze essentie; we overschatten onze individualiteit.”
Is dat het geheim van de liefde: die individualiteit durven op te geven?
“Zeker, al is het natuurlijk niet de bedoeling om die volledig overboord te gooien. Dat is ook een belangrijke vaststelling in mijn boek: totale samensmelting is onmogelijk én onwenselijk. Niet helemaal los en niet helemaal vast – dat is de eeuwige toestand in een lange liefdesrelatie.”
